Yetişkinlerin çocuklarından öğrenebilecekleri 10 önemli bilgi

Çevrenin etkisini henüz üzerinde hissetmeyen ve doğal halleriyle çocuklarımız bizden daha mükemmel olabilirler mi? Onlara bir şeyler öğretmeye çalışmadan önce bizlerin onlardan neler öğrenebileceğimize bakmalı mıyız?

Çocuklardan öğrenebileceğimiz 10 önemli bilgi

10- Özgür ol ve utanma

Çocuk koşar, zıplar, hoplar, dans eder, bağırır, şarkı söyler, kalbinden nasıl geliyorsa öyle davranır. Saçma sapan kıyafetler giyip suratını boyar. Aklına nasıl geliyorsa öyle konuşur, düşünmez, söylediklerinden utanmaz. Özgürdür ve düşünmeden hareket eder.

Çocukların bu kadar özgürce davranmalarına güler geçeriz ama prenses kostümü giyip bağırarak şarkı söylemesini garipseriz. Yetişkinler mutlu olduklarında değil kızdıklarında bağırırlar. Öyle mi olmalı? Özgürlüğümüzü yeniden hatırlamak için çocukları örnek alabiliriz.

9- İçinden geldiği gibi davran

Yetişkinlerin kuralları vardır, sınırları ve normları olur. Çocukların yoktur. Onlar için görünmez sınırlar olmaz. İçlerinden geldiği gibi davranırlar, olması gereken diye bir kavramları bulunmaz. Onlar bir oyun uydururlar, kurallarını kendileri belirlerler, beğenmezlerse değiştirirler.

Yetişkinler için güvenlik de destek duyguları kalmamıştır. Çocuklar bizlere, her şeyi bize söylendiği gibi kabul etmemeyi öğretebilirler. Bize sorular sordurabilirler: “Sevmediğin bir işi neden yapıyorsun?”

8- Korkmadan keşfet

Çocuklar için “acaba”, “ama”, “yapabilir miyim” gibi sorular yoktur. Onlar korkmazlar ve kaygılanmazlar. Merak ettikleri şeylerin peşinden giderler. Çocuklar için keşfetmek, bir maceranın içindeki kahraman olmak anlamına gelir. Araştırırlar.

Yetişkinler için ise bu kadar kolay değildir. Bizler meraklarımızın peşinden gidemeyiz, ya da yarı yoldan döneriz. Frenlerimiz vardır, başarısızlıktan korkarız. Hata yaparak öğrenildiğini unutmuşuzdur. Belki de hatırlamanın zamanı gelmiştir.

7- Dürüstlük

Bir yetişkin bize bir şey söylediğinde, dürüst olup olmadığından emin olmak zordur. Bizler çoğu zaman etrafımızdaki insanlara, türlü nedenlerle, tam olarak düşündüğümüz gibi konuşmayız. Kırmaktan çekiniriz, sakladığımız şeyler vardır. Ama çocuklar ne düşünüyorlarsa onu söylerler, “bugün saçların çok kötü olmuş” deyiverirler. Bunun karşılarındaki kişiyi nasıl etkileyeceğini düşünmezler ama biliriz ki öyle olduğu için söylemişlerdir.

Çocuklar da yalan söylerler, yaramazlık yaptıklarını saklamaya çalışırlar ama beceremezler. Çünkü doğalarında dürüstlük vardır. Dürüst olabileceğimizi bilirken neden düşündüklerimizi söylemeye çekiniriz?

6- Doğadan keyif almak

Çocuklar tüm hayvanları sevgiyle kucaklarlar, en büyüğünden en küçüğüne, sinekten file kadar. Taş, yaprak, çiçek, palamut, kozalak, deniz kabuğu toplarlar. Kumla, suyla, karla ve rüzgarla oynarlar.

Yağmur yağarken dans edebilirler, ormanı merakla gezerler. Onlar doğanın sunduğu her şeyin keyfini çıkarabilirler. Bizler de doğayı sevmeyi, keyif almayı yeniden hatırlayamaz mıyız?

5- Duygularını yaşamak

İki yaşında bir çocuk sinirlendiğinde yere yatıp tepinir, kızgındır. Mutlu bir çocuk kocaman gülümsemesiyle etrafı aydınlatır. Üzgün bir çocuk ağlar ve üzüntüsünün geçmesi için yardım ister. Çocuklar tüm duygularını sonuna kadar ve hissettikleri gibi yaşarlar, gösterirler.

Elbette bir yetişkin kızgın olduğunda yerde tepinmez. Ama gerçek duygularını da mümkün olduğunca saklamaya çalışır, belli etmez. Oysa dış dünyanın nasıl hissettiğimizi bilmesi doğru olan değil midir? Yanlış anlaşılmaları önlemenin, anlaşılabilmenin yolu duygularımızı göstermekten geçer.

4- Yavaşla

Zaman, çocuklar için bir kavram değildir. Onlar, etraflarındaki yetişkinlerin sürekli bir yerden başka bir yetişme telaşından uzaktırlar. Çocuklarımızın zaman stresimizi anlamaması, anne babalar olarak bizler için zor olabilir. Çocuklar yavaş yaşarlar ve rahatlık doğalarındadır. Zamana göre yaşamazlar.

Bizler ise takvimlerle ve saatlerle yaşarız. İşe zamanında git, çocukları okuldan zamanında al, akşam yemeğini yetiştir. Ancak hayatımızın her anını da böyle koşturmaca ile yaşamak zorunda mıyız? Yetişmemiz gerekmeden ve bunun stresi yaşamadan nefes alabileceğimiz aralar yaratamaz mıyız? Belki çocuklarımızın zaman bilmeyen hareketlerini biraz izleyebiliriz.

3- Şimdi ve bugün

Endişelerimiz, şüphelerimiz, planlarımız, hayallerimiz, hedeflerimiz vardır. Bunlar iyi oldukları kadar sinir bozucu da olabilir. Çünkü sürekli bir sonraki adımı düşünmekten bugünü ve şimdiyi kaçırabiliriz. Günün bazı bölümleri otomatik pilotta geçer, beynimiz aşırı yüklenir. Yediğimiz yemeğin tadını almaz, güneşin tadını çıkaramaz, sevdiklerimize zaman ayıramaz oluruz.

Bir çocuğa en sevdiği oyuncağı verdiğinizde bir süre hiç sesi çıkmaz, o anda oyuncağına vakit ayırmıştır, keyifle oynar. Çocuklar yürüyüşe çıktıklarında kafalarının içinde yarın, haftaya, önümüzdeki ay yapılacak işler listesi olmaz, etraflarını izlerler. Onlar şimdiyi yaşarlar. Buna bizlerin de ne kadar ihtiyacımız olduğunun farkında mıyız? Belki sürekli düşünmeyi bırakabiliriz.

2- Oyun oyna

Çocuklar zamanlarının neredeyse tamamını oyun oynayarak geçirirler. Gerçek dünyadan uzaklaşırlar ve tamamen rahatlarlar. Bizlerin de oynayabileceğimiz oyunlar yok mu? Futbol, masa tenisi, kutu oyunlar oynayarak çocuklarımıza eşlik edebiliriz. Yeterince oyun oynamaya vakit ayırıyor muyuz?

1- Keyif al

Bir çocuk, bir şeker ile bile dünyanın en mutlu insanı olabilir. Balon zıpladığında eğlenir, bisiklete binerken keyif alır, bir uçak gördüğünde sevinir, çöp kamyonundan büyülenir. Onlar için her şey bir eğlenceye dönüşebilir. Markete gidip alışveriş yapmak veya bir kedi sevmek günün en güzel olayıdır.

Çocuklar için her şeyin bir değeri vardır. Hiçbir şey sıkıcı değildir, eğlenceye dönüştürmenin yolunu bulabilirler. Onlar otomatikleşmemişlerdir. Çocukların gözünden dünya, çok eğlenceli bir yerdir.