Elif Gönlüm: Aldatılırsam affedebilirim

Elif Gönlüm: Kerem hassastır. Sert görünür ama kırılgandır. Nazik bir erkek, hayranım ona. Hiçbir zaman değişmedi. Genetiği böyle kocamın. Zor bir iş yapıyor. Deplasmana gidiyor, yoruluyor. O eve dinlenmeye ve bizi yaşamaya geliyor. Kocamla hep güzel anlar geçirmeye çalışan bir kadınım. Kerem'siz bir hayat düşünemiyorum. Kerem’le doğmuş gibiyim. Genç yaşta tanıştığımız için olabilir. Kaderimi yaşadığımı hissediyorum. Sakin, uyumlu bir adam. Her şeyi olgunlukla karşılayabilir. Bağırıp çağırdığını hiç duymadım.

Elif Gönlüm: Ben her şeyin affedilebilecek olduğuna inananlardanım. Aldatma olursa asla affetmeyeceğim demeyeceğim. Ne yaparsa kendine yapar herkes.

Elif Gönlüm: Üniversite sınavına hazırlanıyordum. Bir yandan modellik yapıyordum. Havalimanında bir firmanın tanıtımındayken Kerem de deplasmana gidiyor. Çalışma hayatımın ilk günü koşa koşa kaderime gittim sanki. Kerem beni görmüş, ben görmedim. Basketbolla da alakam yok. Bir ortak arkadaşımız çıktı sonra. O gün tanışmadık yani.

Kerem Gönlüm: Ben film misali ilk görüşte çok etkilendim. Yanında arkadaşı vardı o gün Elif’in. Şansa o kız takımdan birinin arkadaşı çıktı. Uçağa binince arkadaşıma “Maça çağırsana kızları” dedim. Maç çıkışı konuşuruz diye düşündüm.

Elif Gönlüm: Bir gün televizyonda Fenerbahçe-Ülker maçı vardı. Ülker de oradan takılmış kafama. Bir baktım, 12 numara arkası dönük, Gönlüm yazıyor. İlk defa televizyonda gördüm Kerem’i. Anneme, “12 numaraya baksana o bana teklif etmişti” dedim. “Ne kadar efendi, temiz yüzlü” dedi. 23 yaşında Kerem o zamanlarda. “18 yaşına geldin. Bir yemeğe çık, önyargılı olma” dedi annem. “İşim olmaz” dedim. Maçı da kaybettiler o gün. “Geçmiş olsun” diye mesaj attım.

Elif Gönlüm: “Yemeğe çıkalım” dedi, yine yok dedim ben. Şimdiki aklım olsa, hiç düşünmeden şans verirdim. “Ben seni aramak istiyorum” dedi aylar sonra. Üç ay. Tam bir saat konuştuk telefonda, böyle bir akış yok. O gün anladım ki samimi, içi dışı bir. Yemeğe çıktık sonunda. Fakat şöyle bir detay var, telefonda boyunu 1.98 olarak anlamışım.

Elif Gönlüm: Buluştuk bir baktım uzun, sırık gibi bir adam. Bir de neşeli şekilde geliyor. Ben mesafeliydim. Ben de uzunum ama adama yetişemiyorum. Boyum 2.8 deyince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. “Bu iş olamaz” dedim kendime. Bir tuhaf geldi, elleri kolları uzun, giremiyor arabaya.

Elif Gönlüm: Konuştukça sempatik geldi. Yemekte muhteşem bir ortam vardı. Esas vurucu yer geliyor... İnce giyinmiştim. Onun üstünde hırka vardı. “Üşüdüm biraz” dedim, çat dedi hırkasını çıkardı ilk buluşmada. O hırka beni olaya bağladı, çünkü öyle saflık kalmamıştı kimsede.

Elif Gönlüm: Henüz evlilik düşünmüyordum ama hiç yaşamadığım bir his içinde olduğumu biliyordum. Ona da aşk diyorlar. O kadar güzel geçmişti ki o gece. Kerem bugün bir hata da yapsa, beni üzse de ben o ilk yemeğe dönerim. Beş yıl çıktık, üçüncü yıl aile arasında söz yaptık.

Elif Gönlüm: Öyle kurgular, şaşaalı şeyler yok. Bir akşam “Hadi yemeğe gidelim” dedi. Bir anda çiçek geldi, yanında da bir kutu. Çok şaşırdım. Bizim şarkımız çalmaya başladı. “Bu gece benim gecem” dedim ve ağlamaya başladım. Zaten sulu gözüm. Orada aldım teklifi. 2,5 ay sonra düğün hazırlıklarına başladık ve evlendik.