Cassini uzay aracının Satürn dalışlarından en çarpıcı fotoğraflar

Poğaça görünümlü bu kaya parçası son olarak sayılarının 62 olduğu anlaşılan Satürn uydularından sadece bir tanesi. Cassini sayesinde bulundu.

Poğaça uydu sadece 26 mil genişliğinde ama Satürn halkaları arasında 200 mil genişliğinde bir gölge oluşturuyor.

Dev bir gaz bulutu olan Satürn ve halkaları arasında ısının nasıl dolaştığını gösteren büyüleyici bir kare.

Titan, gezegenin en bilinen ve büyük uydusu. Cassini'nin çektiği bu kompozit karede pusun arasından dikkatle bakıldığında yüzeydeki gölller ve sıvı metan akışları görülebiliyor. Dolayısıyla Güneş sistemindeki uzaylı yaşamı araştırmalarında Titan en önemli nokta hâline geliyor.

Fotoğrafta üç adet uydu var. En parlağı olan Enceladus. Hemen altında, halkaların üzerindeki ufacık nokta ise Pandora uydusu. Sağ alt köşede halkaların arasında gizlenmeye çalışan üçüncü uydu ise Mimas.

Enceladus uydusunun daha net bir görüntüsü. Ürkütücü görünse de yüzeydeki yeşil alan okyanus ve hayat olma ihtimali üzerinde araştırmalar sürüyor.

Enceladus'un bir başka görüntüsü. Uydunun güney kutbundan sızan huzme aslında sıcak su püskürten gayzerlerin yansıması.

Satürn'den Dünya böyle görünüyor. Göremediniz mi? Halkaların altındaki küçük pırıltı bizim gezegenimiz. 898 milyon mil uzaktayız.

Halkaların en canlı görüntülerinden biri. Cassini bu görüntüyü alabilmek için üç radyo dalgaboyu sinyali gönderdi ve titreşimlerinin halkalarda nasıl yayıldığını görüntüledi. Halkalardaki her rengin bir anlamı var.

Pembe - mor geçişlere ait bölüm çapı iki inçten daha küçük partiküllerin olmadığı alanı gösteriyor. Olanlar ise yeşil tonlarında. Mavi bölgeler ise inçin üçte bir boyutundan daha küçük parçacıklara ait.

Üst tarafta bir ebru çalışması gibi duran bölüm devasa bir fırtına. Güney yarımküredeki fırtınalardan 500 kat geniş alana yayılıyor ve sonunda 2 milyar kilometrekarelik alana hakimiyet kuruyor.

Fırtınanın içerisindeki kısa dönemli değişimleri gösteren daha yakın bir görüntü.

Satürn uydularından biri olan Dione'nin sol tarafı Güneş'in keyfini çıkarıyor. Sağ taraf ise karanlıkta, gölgelerin arasında gizleniyor.

Cassini, bu kareyi 730 mil uzaklıktan çekti ve Enceladus'un yüzeyini bir sanat eseri gibi görüyoruz. Kabartılar uydudaki tepelerin yansıması. Birkaç krater de mevcut ve tektonik hareketler kabuğu yeniliyor.

Dünya dışında yüzeyinde sıvı olduğundan emin olunan tek Güneş Sistemi üyesi Titan'ın kuzeyine vuran güneş ışınları gaz perdesini aralıyor.

Titan'ın yüzeyine ait daha net bir kare. Cassini'den ayrılan Huygens karaya indikten sonra yüzeyden data göndermekle kalmadı ve bu resmi de geçti.

Enceladus'un buzlu yüzeyi arasından görünen Satürn halkaları.

Beyaz yükseltiler Satürn'ün B halkasındaki buz dağları. Hemen önlerindeki halkaları gölgeleyecek düzeyde büyüklüğe sahip ve halkaların en uzun yapıları.

Game of Thrones motifini andıran bu görüntü aslında Titan üzerindeki metan ve etan gazı gölünden.

Iapetus uydusunun Jedi ve Darth Vader gibi iki tonlu görüntüsünün sırrı Cassini sayesinde çözüldü. Iapetus gelgitler nedeniyle sıkışıyor.

Yani bir tarafı hep Satürn'e dönükken diğer tarafı hareket ettikçe moloz yığınlarıyla kaplanıyor ve karanlık tarafı yaratarak ısınıyor.

Eriyen buzullar aydınlık tarafa akarken karanlık daha da koyulaşıyor.

Enceladus gayzerlerinden çok daha yakın bir kare.

Üzerindeki dev krater sayesinde Ay gibi görünüyor ama bu Mimas uydusuna ait bir kare. Herschel kraterinin çapı ise 81 kilometre.

Poğaça uydumuz bu kez A halkalarına musallat olmuş. Cürmüne aldırmadan toplu iğne benzeri bir gölge oluşturuyor.

Yunan mitolojisinden bildiğimiz Tethys'in ismi aynı zamanda Satürn'ün en büyük beş uydusundan birinde yaşıyor. Atmosferi olmayan uydu, görüntüde gezegeni teğet geçiyor

Rhea, sadece kraterleri ve üzerindeki farklı yapılarla değil Satürn gibi halkalara sahip olması nedeniyle de gezegenin en gözde uydularından biri ve Titan'dan sonra en büyük olanı.

Resmin ortasında minik bir benek var. 396 metre çapındaki bu küçük uydu uzun gölgesi sayesinde Cassini tarafından keşfedildi.

Dünya üzerindeki kuzey ışıklarının bir benzeri Satürn'de de var ve Cassini sayesinde bu doğa olayı alt taraftaki yeşil bölümle görüntülendi.

Gezegenin kuzey kutbundaki bu beşgenin her bir kenarı Dünya'dan daha geniş.

1.9 milyon uzaklıktan dahi seçilebilen dev beşgenin nasıl oluştuğu hâlâ bir sır.

Güneş tarafından aydınlatılan Satürn'ün arkadan çekilmiş bu fotoğrafı halkaların ne kadar fantastik görünebileceğinin bir kanıtı.

B halkasındaki bu parlak yıldız, bilim insanlarının halkaların üzerindeki buz ve toz yoğunluğunu hesaplayabilmesi için hayati bir öneme sahip.

Tablo gibi görünen bu karede Titan ve Dione uyduları Satürn ve halkalarının önünden geçiyor.

Titan üzerindeki sis ışığı yansıtıyor ve bu parlak daireyi oluşturuyor. Bir diğer uydu Enceladus da önünden geçerken yakalanan bu görüntüde güneydeki gayzerler zor da olsa seçilebiliyor.

Göremiyorsanız Cassini biraz daha yaklaşarak merakımızı gideriyor. Gayzerler nedeniyle Enceladus'ta da yaşam olabileceği düşünülüyor.

Satürn'ün ne kadar büyük bir gezegen olduğunu 660 mil çapındaki Tethys'in bu geçişi sayesinde canlandırmak mümkün. 72,367 mil çapıyla tek bir hatta 9 Dünya içine sığabilir.

Titan uydusu Satürn'ün etrafındayken yakalanan bu fotoğrafın asıl unsuru alt taraftaki mavilik. Güney yarımkürede kış yaşandığını gösteriyor.

Satürn'de gizemi çözülemeyen kutuptaki beşgenin ortasına konan bu dev girdap bir fırtına. 1250 mil çapıyla dünyadaki ortalama bir kasırgadan 50 kat daha büyük.

Fırtınanın saatteki hızı ise 330 mil.

Satürn'ün pek çok uydusu olmasına rağmen aynı anda üçünü hilal durumundayken yakalamak çok zor ama Cassini başarmış.

İmkansız gibi görünen bu çapraz geçişler Satürn halkalarındaki gögenin diğerine düşmesiyle oluşuyor.

Satürn halkalarının daha yakından bir görüntüsü. Sağ taraftaki küçük nokta 5 mil genişliğindeki Daphnis uydusu. Halkalardaki dalgalanmaya neden olan ta kendisi!

Hyperion ismi verilen bu uydu 2005 yılında keşfedildi ancak alınan tüm veriler ve fotoğraflara rağmen yüzeydeki süngersi görünümün nedeni bulunamadı.